Jezus

Volgens mijn eenvoudige redenering ben ik een directe afstammeling van God. Ja, echt waar. ‘t Zit namelijk zo; mijn vader werd geboren toen mijn grootouders nog niet getrouwd waren (“den oorlog”, zei mijn grootmoeder dan altijd). Hij werd op hemelvaartsdag geboren (ok, ‘t is niet kerstmis, maar ‘t is ook een heilige feestdag) en zijn vader was een schrijnwerker.

Dat is dus duidelijk de onbevlekte ontvangenis, en bovendien een schrijnwerkerszoon. En ik stam daarvan af. Hoe duidelijk kan dit zijn?

Niettemin, ‘k heb enorm veel respect voor mijn grootouders. Hun leven lang hard gewerkt, alles gedaan voor hun gezin, zodat zoonlief toch maar zou kunnen gaan studeren (ipv de schrijnwerkerij over te nemen) en het daarna heel goed te hebben. De generatie van mijn ouders is zo’n generatie die alle goede dingen meegemaakt hebben (golden sixties, goed inkomen, goed pensioen …..).

Maar de generatie voor hun, die hebben één of twee oorlogen meegemaakt, zijn krijgsgevangen genomen (mijn grootvader), hebben familie in de oorlog verloren, hebben de depressie in de jaren ’30 meegemaakt ….. allemaal zaken waar wij gewoon niet meer bij stilstaan of eenvoudigweg niet gekend hebben (god-zei-dank).

‘k Zag mijn grootouders voor het laatst zo’n anderhalf jaar geleden, toen ze beiden nog in het huis wonen waar mijn vader opgegroeid is. Ze zitten nu echter beide in een rusthuis en ik ben bang om ze te gaan bezoeken. Bang om geconfronteerd te worden met de realiteit. Bang om de herinnering aan hun blije gezichten te vergeten. Maar ‘k ben nog meer bang dat ik ze toch nog eens moet gaan bezoeken, voor het definitief te laat is.