‘t Is goed genoeg

Posted on

Op een van de blogs die ik volg werd er onlangs verduidelijkt hoe “gemakkelijk” het is om een fles wijn te fotograferen.

Toegegeven, het betreft hier fotografie voor een krant en daar liggen de verwachtingen iets anders dan wat je van professionele fotografie zou mogen verwachten. Niettemin rezen mijn haren ten berge bij het zien van het resultaat, temeer daar de teneur van het verhaal was dat het wel “goed genoeg” is voor een krant.

Wel, beste vrienden, het is nooit “goed genoeg”. Enkel “ik kan echt niet beter” is voor mij aanvaardbaar, want dat probeer ik steeds als kwaliteit te leveren.

Bovendien, aspirant fotografen, een fles wijn fotograferen, is in mijn ogen zowat het moeilijkste dat er in de studio kan gefotografeerd worden. De uitdaging is om een belichting te creëren die – euh – eigenlijk niet zichtbaar is. En als dat niet lukt, wel, dan op zijn minst niet storend is. Ga er maar eens aan staan…. Zelfs Mr Strobist himself heeft op zijn site een voorbeeld staan van hoe het kan gefotografeerd worden, maar het resultaat is naar mijn mening ook nogal gemiddeld.

Zonder te willen beweren dat ik een specialist ben in het fotograferen van flessen, wil ik hier toch even een lans breken voor betere fotografie van dergelijke onderwerpen. De hierna gefotografeerde fles van Watneys werd bij mij in de studio gefotografeerd met 1 studiolicht als belichting van de fles en 1 studiolicht als achtergrondverlichting.

Het uiteindelijke resultaat – recht uit de camera – ziet er zo uit.

Volgens mij aanvaardbaar op zich. Je ziet bijvoorbeeld geen onnatuurlijke witte vlekken op het flesje, afkomstig van de softbox die rechstreeks op de fles gericht wordt. Bovendien staat het label recht naar de camera.

Als je het flesje dan even vrijmaakt en een beetje de witbalans aanpast, dan ziet het er al gauw een stuk beter uit.

Het enige dat nu nog rest is om via photoshop wat aanpassingen te doen om het beeld te optimaliseren. Om die reden heb ik de twee labeltjes eruit gehaald en in photoshop wat opgekuist: vlekjes eruit gehaald, beschadigingen bijgewerkt, imperfecties laten verdwijnen …. Die vrijgemaakte labels zien er dan zo uit.

en

Ook het flesje wordt onder handen genomen. Voornamelijk een gaussian blur en hier en daar wat “opkuisen” geven het een veel zachtere “look & feel”. Daarna worden de aangaste labeltjes er weer netjes in geplakt en “klaar is kees”.

Dit is dan het resultaat zoals het aan de klant afgeleverd werd.

Ik heb geen klachten gehoord.

6 Replies to “‘t Is goed genoeg”

  1. Amen to that.

    Ziet er in ieder geval een héél stuk beter uit dan dat geval op die andere site…

  2. Je had me op mijn blog al op de goede weg gezet (naar aanleiding van een poging van mijnentwege), maar ik kan je bericht alleen maar beamen, jouw werk is effectief een stuk beter, ook voor wat betreft het oog voor detail.

  3. het leeggoed staat stof te verzamelen in mijn kelder, ‘k moet dat eigenlijk eens dringend terug brengen naar het reclamebureau. Maar we hebben er wel enkele gedronken achteraf. Gelukkig niet vooraf.

  4. Prima werk, maar toch effe ter verdediging: het is toch wel appelen met peren vergelijken hoor. Wat jij doet is uiteraard mooier dan het packshot dat wij af en toe tussen soep en patatten door maken voor de krant. Maar uw foto is dan ook commercieel werk, waar een budget voor is, omdat het resultaat ook geld moet opbrengen. Wat wij doen in die studio op de redactie is in de rapte een foto maken die op postzegelformaat, eenmalig, bij een stukje over die fles moet staan. Daar evenveel tijd (of geld) insteken als je doet voor een advertentie zou verkeerd beleid zijn. De prioriteit van ons beperkte budget ligt bij journalistieke opdrachten. Zo’n fles wijn fotograferen, daar moeten wij niet meer dan vijf minuten aan verliezen.

Comments are closed.