Een van de opdrachtgevers waar ik al het langst voor werk is de redactie van OKRA. Het maandblad heeft diepgravende interviews met mensen die het hart op de juiste plaats dragen. En deze maand gaat het over Dirk De Wachter.
Kilometers op de teller
Naast het feit dat de portretten die ik voor OKRA maak helemaal mijn ding zijn, vind ik de ontmoetingen met de personen die ik moet fotograferen steevast boeiend. Het zijn altijd mensen die al wat ‘kilometers op de teller’ hebben staan als het komt op levenservaring. De gesprekken die ik tijdens een portretsessie met hun houd zijn vaak boeiend en blijven nog lang nazinderen.
Ik herinner me dat het praten met oudere mensen me altijd geboeid heeft. Als kind kon ik uren naar mijn grootouders luisteren. En alhoewel ik niet altijd begreep waarom ze zegden wat ze zegden, heb ik altijd onthouden wat ze vertelden. En het inzicht, dat kwam soms pas vele jaren later .
Dirk De Wachter
Maar zo gaat het niet altijd. Soms is er eenvoudigweg te weinig tijd voor een ontmoeting met lange gesprekken.
In mijn ervaring is het vaak zo (maar niet altijd) dat hoe bekender de persoon is, hoe minder tijd die persoon kan vrijmaken. En dat is heus niet omdat ze geen tijd willen vrijmaken, maar omdat de gaatjes in hun agenda zo klein zijn, dat het snel moest gaan.
Zo ook met psychiater en pshychotherapeut Dirk De Wachter, die ik moest portretteren voor de april-editie van OKRA Magazine.
Deadlines
Zoals het wel eens vaker gaat in onze creatieve sector krijg je vrij laat de vraag om nog beelden te gaan maken voor een bepaalde editie. Logisch, als je bedenkt dat de redactie ook tijd nodig heeft om het magazine in elkaar te steken en te bepalen welke artikels erin komen. De beelden kunnen dan pas gezocht worden. En dat zit dan dikwijls tegen de deadline aan.
Voor het portret van Dirk De Wachter had ik hooguit een dikke week (wat op zich best te doen is). In die week moest ik het contact leggen met Dirk De Wachter, een gemeenschappelijk moment vinden waarop we beiden vrij waren, de beelden maken, de portretten verwerken en aanleveren aan de redactie. En dat binnen de deadline (ik schreef daar ooit een blogpost over).
Het toeval wou dat ik het beeld moest maken tijdens een schoolvakantie. Op zich niets speciaal, ware het niet dat mijn dochter graag eens bij een shoot wou bij zijn. En zo geschiedde. Mijn allereerste opdracht met mijn dochter als assistente!
Snel werken
Dankzij haar heb ik op de hele korte tijd die ik had toch best een serie beelden kunnen maken die ik naar de redactie heb kunnen sturen. Ik vind het namelijk altijd belangrijk om de redactie voldoende opties te bieden: horizontale en verticale beelden, ingezoomde portretten en bredere omgevingsshots, …. Op die manier kan de redactie alle kanten uit: cover, binnenpagina’s, dubbele spreads, … ze hebben het maar voor het kiezen.
Als je iemand mee hebt die je kan assisteren, dan werk je veel sneller. Vooral wanneer je extra licht gebruikt, zoals flitsen. Zo heb ik mijn dochter aan het werk gezet met 1 van mijn Profotoflitsen. Ik kon haar gewoon zeggen waar ik het licht wou hebben en ze klaarde de klus voor mij.
Als ik nu naar de metadata kijk van mijn beelden, dan zie ik dat ik op 8 minuten tijd alle beelden gemaakt heb. Tussen het eerste en laatste beeld zitten welgeteld 8 minuten. In die periode hebben we een 6-tal verschillende poses, achtergronden en settings gefotografeerd.
Medewerking
Het is dankzij zowel de assistentie van mijn dochter – die het licht voor haar rekening nam – en de bereidwillige medewerking van Dirk De Wachter – een heel aimabel persoon met wie ik graag nog langer had willen praten – dat het allemaal goed gekomen is.
En tot slot moet ik nog zeggen dat ik vind dat de redactie van OKRA de beelden heel goed gebruikt heeft in de publicatie. Of zoals een beroemde sigarenrokende kolonel uit een Amerikaanse TV-serie altijd zei: ‘I love it when a plan comes together’.
