Triatlon atleet – portret

Voor een klant van mij, een reclame- en copyright kantoor in Nederland, moest ik een portret maken van een triatlon atleet. “Maak een paar statische en dynamische beelden”, mailden ze me nog.

Op de bewuste ochtend, ergens in januari, was het koud. Barkoud. Zo koud zelfs, dat ik vreesde dat de batterijen in mijn flitsen en Pocket Wizards niet lang stroom zouden leveren aan mijn SB-900’s. Achteraf bleek die vrees ongegrond, maar ik ben toch zuinig met het licht omgesprongen.

De eerste serie foto’s heb ik gemaakt van de atleet in rust (nadat ik hem een beetje had laten warm lopen, want de arme man bevroor zowat van de kou). Tijdens zijn warmlopen heb ik twee Nikon SB-900 flitsen opgesteld, met het hoofdlicht komende van rechts en een invullicht komende van links. Deze laatste moet zowat een stop lager gestaan hebben dan het hoofdlicht.

Het is een safe portret, dat – zelfs al mislukt al mijn ander werk dat hierna komt – zeker kan gebruikt worden bij het artikel.

Een gelijkaardige setup heb ik gebruikt voor de fiets foto’s. Ik wou de redacteur wat speling geven met een keuze aan foto’s (die trouwens nagenoeg allemaal vertikaal moesten zijn, omdat de foto op 1 A4-tje zou gebruikt worden in staand formaat) en koos daarom om zowel foto’s van het lopen als van het fietsen te maken. Onderstaande foto is het resultaat.

Ik wou dan een iets dynamischer beeld maken, meer een soort “actiefoto”, of althans een foto die meer deed denken aan de atleet in actie. Hiervoor gebruikte ik twee flitsen die op ongeveer 45° achter de atleet stonden en die hem dus langs beide kanten belichten. Het licht van voor kwam van net boven de camera, met een flits door een paraplu.

Omdat ik het eigenlijk allemaal iets te “scherp” vond, heb ik dan besloten om er wat beweging in te steken. Nu is het bijzonder moeilijk om een actiefoto te maken van een atleet in actie (althans,bij -5°C, bij een tijdsdruk van ongeveer 45 minuten max en met behulp van reportageflitsers, waar de plaats van het onderwerp tov de flitsers nogal kritiek is). Maar er is een “workaround”, een alternatief als het ware. Door mijn sluitertijd te laten zakken van 1/250ste bij de vorige foto naar 1/30ste alsook mijn diafragma daarbij aan te passen (en het daarmee gepaard gaande verhoging van de flitssterkte op mijn flitsen, in dit geval tot maximum kracht) voor onderstaande foto, had ik identiek dezelfde belichting, maar kon ik spelen met “bewegingsonscherpte”. Nu was het gewoon zaak een hele rist foto’s te maken waarbij ik tijdens het maken van het beeld de camera heen en weer bewoog, waardoor alles wat niet door de flitsen belicht werd onscherp werd, maar alles waar het flitslicht vol op viel toch scherp bleef. Dat leverde onderstaand beeld op

Dit beeld is voor mij dynamisch, geeft zowat de sfeer weer van een eenzame triatleet die op een koude ochtend aan het trainen is. Het beeld zit vol beweging, zelfs zijn benen geven de indruk van te trappen, maar dat komt door de beweging van de camera.

Tijdens mijn workshop flitsfotografie kreeg ik (terecht) meermaals de vraag “maar waarom moet je die flits gebruiken, kan je het beeld niet maken zonder flits?”. Het antwoord is uiteraard JA! Je kan natuurlijk deze opdracht doen zonder al dit flitsmateriaal, maar ik vraag me echt af hoe je dan tot zo’n dynamisch beeld zou komen. Het feit dat je kan fitsen, geeft je daarom veel meer opties bij het maken van het beeld dat je voor ogen hebt.

Of niet soms?