Persfotografie

Posted on

Toen ik – jaren terug – met fotografie wat meer serieus begon bezig te zijn was persfotografie een van mijn interessepunten binnen de fotografie. Ik heb ook jaren gedacht dat dat mijn toekomst was als fotograaf.

Niets is minder waar. Persfotografie, in mijn ogen, wordt hoe langer hoe meer uitgehold en om persfotograaf te worden moet je zowat een idealist zijn: je werkt je te pletter op de meest onmogelijke uren, je bent afhankelijk van wat er rondom jou gebeurt en dat allemaal voor een vergoeding die de naam “aalmoes” niet waardig is.

OK, ik beken, ik heb een “raamcontract” bij de VUM waarin staat dat ik zo’n slordige 26€ per gepubliceerde foto krijg. Het hoeft je dan ook niet te verbazen dat ik eigenlijk alle opdrachten die ik van hun krijg gewoon weiger. Pertinent.

Vandaag krijg ik een mailtje van de redactie – gestuurd naar alle fotografen die voor Het Nieuwsblad werken, waarin onder meer het volgende staat:

De fotoredacteur kiest hét beste beeld, ook al komt dat van een agentschap waarvan achteraf blijkt dat die
foto beter is dan een zelf uitgestuurde fotograaf
“.

Ik lees: we gaan jullie allemaal meer op pad sturen om een zo goed mogelijke foto te kunnen krijgen, en als je geluk hebt selecteren we één van jullie foto’s en wordt 1 van jullie betaald, maar we gaan waarschijnlijk wel een beeld gebruiken van een agentschap (die beelden zijn doorgaans mooier en beter) en dan krijgen jullie jammer genoeg geen centjes.

Dream on!

7 Replies to “Persfotografie”

  1. Hé Jurgen, nog min of meer op tijd gekomen, gisteren? 🙂
    Fantastisch, die voorwaarden van de kranten. Ik kan niet wachten om ervoor te gaan werken…
    Het is niet te verwonderen dat er – met zo’n prijzen – zo’n weinig originele foto’s in het Nieuwsblad (dat steeds meer het Nietsblad aan het worden is) staan.
    Laat gewoon de lezers de foto’s én de teksten insturen en maak van het Nieuwsblad één grote brievenrubriek.

  2. En wat een draak van een zin van die redactie bovendien.
    De eindredacteur kiest de beste zin, ook al komt die van een andere journalist.

  3. Ik denk nog steeds met heimwee terug aan de documentairefotografie die ik tijdens mijn studies aan de academie gemaakt heb. Erg boeiend, alleen is zo’n werk (denk ik) nauwelijks verkoopbaar zodat je er niet van kan leven. Van Tsjernobyl heb ik niets kunnen laten publiceren, ondanks mijn vele contacten met verschillende media.

    Persfotografie leek me ooit een interessante piste om te volgen, maar jammer genoeg is dat beroep in België (op een paar uitzonderingen na) op financieel vlak niet meer aantrekkelijk om uit te oefenen.

  4. Ik doe het nu en dan en het is inderdaad voor een hongercentje (loon kun je in dit geval niet in de mond nemen). Ik brei er wel een beetje mijn contactenkring mee uit en heb zo al wat secundaire opdrachten gekregen die dan wel interressanter zijn. En anderzijds beleef ik er soms wel fun mee en daar is het bij mij op de eerste plaats om te doen.

Comments are closed.